کلوئید پوستی چیست و چگونه درمان میشود؟

کلوئید یا گوشت اضافه نوعی جای زخم برجسته به‌شمار می‌رود که بعد از بهبود جراحت روی پوست نمایان می‌شود. کلوئیدها هنگامی ایجاد می‌شوند که بعد از اتمام فرایند بهبود پوست، بافت زخم همچنان تشکیل می‌شود. این نوع ضایعات پوستی می‌توانند بسیار وسیع‌تر از زخم اصلی باشند. در اغلب مواقع گوشت‌های اضافه در بخش‌های قفسه سینه، شانه‌ها، لاله گوش و گونه‌ها ایجاد می‌شوند. در برخی از مواقع، گوشت‌های اضافی می‌توانند بزرگ و آزاردهنده باشند. در این صورت افراد می‌توانند برای ممانعت از ایجاد ضایعات پوستی برخی از اقدامات را صورت داده و علاوه‌براین متدهای درمانی برای آنها در دسترس هستند. کلوئید یا گوشت اضافه به کمک بررسی ظاهر پوست و شرح حال پزشکی تشخیص داده می شود. هیچ درمانی با موفقیت صد در صد توأم نیست و پزشک احتمالاً ترکیبی از روشهای مختلف را پیشنهاد خواهد داد.

علل ایجاد کلوئید پوستی

اغلب زخم‌ها و آسیب‌های پوستی می‌توانند منجر به تشکیل کلوئید شوند:

• جای آکنه و جوش
• سوختگی
• جای آبله‌مرغان
• سوراخ کردن گوش
• خراش
• جای برش جراحی
• جای واکسیناسیون

علائم کلوئید

کلوئید عموماً حدود سه ماه بعد از آسیب وارده به پوست ایجاد می شوند در حالی که ممکن است این زمان تا یک سال افزایش یابد. بافت لاستیک مانند کلوئید از حاشیه های زخم فراتر می رود. این ضایعه ممکن است با خارش، درد یا احساس سوزش همراه باشد. در برخی مواقع کلوئید بدون وجود هیچگونه آسیب پوستی مشخص ظاهر می گردد. نواحی که اغلب دچار کلوئید مشوند سینه، شانه ها، لوب گوش ها و گردن هستند. کلوئید ممکن است بر روی یک مفصل ایجاد شود و حرکت را محدود کند. در طول زمان، رنگ قرمز کلوئید به قهوه ای تغییر کرده یا بی رنگ می شود.

موارد مستعد به کلوئید پوستی

دیگر عواملی که می تواند احتمال بروز کلوئیدها را افزایش دهد، عبارتند از:

• آسیایی بودن
• لاتین بودن
• بارداری
• افراد دارای سن زیر 30 سال

ظاهراً ژنتیک تأثیر زیادی بر روی بروز کلوئید های پوستی دارد و این بدین معنی است که اگر یکی یا هر دو والدین دارای ژنتیک با گرایش بروز کلوئید پوستی باشند، احتمال ابتلا به کلوئید در فرزندشان تا حد زیادی افزایش خواهد یافت. طبق یک مطالعه صورت گرفته در مورد علت بروز کلوئیدها، ژن شناخته شده به عنوان ژن AHNAK ممکن است نقش تعیین کننده ای در بروز کلوئیدها داشته و مشخص کند که چه کسی دچار کلوئید شود یا نشود. محققان دریافتند افرادی که دارای ژن AHNAK هستند، احتمال ابتلا به اسکارهای کلوئیدی در آنها تا حد قابل توجهی نسبت به دیگران بیشتر است.

درمان کلوئید پوستی

تنها یک روش درمانی برای کلوئید وجود ندارد و بسیاری از درمان‌ها نتایج کاملاً رضایت بخشی نمی‌دهند. برای از بین بردن کلوئید یا گوشت اضافه دو یا چند روش درمانی ممکن است با هم ترکیب شوند. درمان‌های در دسترس عبارتند از:

از بین بردن کلوئید با عمل جراحی معمولی: این روش غیر قابل اعتماد نیاز به مراقبت زیاد داشته و کلوئیدهایی که پس از عمل جراحی عود می‌کنند ممکن است بزرگتر از کلوئید اصلی باشند. احتمال بازگشت کلوئید یا گوشت اضافه پس از عمل جراحی در بیش از 45٪ از افراد وجود دارد. چنانچه عمل جراحی با روش‌های درمانی دیگر ترکیب شود احتمال بازگشت مجدد کلوئید کمتر است.

1. پوشش‌ها (پانسمان‌ها): مطالعات نشان داده‌اند که برخی اوقات استفاده از پوشش‌های مرطوب برای زخم، ساخته شده از ورق‌های ژل سیلیکون اندازه‌ی کلوئید را در طول زمان کاهش می‌دهد. این درمان بی خطر و بدون درد است.
2. تزریق کورتیکواستروئید: در این روش درمانی تزریق تریامسینولون استینوئید یا سایر داروهای کورتیکواستروئید معمولاً در فواصل چهار تا شش هفته تکرار می‌شود. این درمان اغلب می‌تواند اندازه‌ی کلوئید و خارش ناشی از آن را کاهش دهد؛ اما انجام تزریق چندان خوشایند نیست.
3. اعمال فشار: این عمل با استفاده از یک باند یا نوار جهت اعمال فشار مداوم 24 ساعته در روز و برای یک دوره‌ی شش تا 12 ماهه انجام می‌گیرد. چنین فشاری می‌تواند باعث کوچکتر شدن کلوئید گردد.
4. کرایو سرجری: این نوع درمان انجماد با استفاده از نیتروژن مایع در هر 20 تا 30 روز یک بار تکرار می‌شود. یکی از عوارض جانبی کریوسرجری روشن شدن رنگ پوست است که قابلیت استفاده از این روش درمانی را محدود می‌کند.
5. پرتو درمانی: این روش درمانی قابل بحث است؛ زیرا اشعه احتمال خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. چنانچه پرتو درمانی با فاصله‌ی کمی پس از عمل جراحی و زمانی که زخم ناشی از عمل جراحی در حال ترمیم است انجام شود، می‌تواند میزان گوشت اضافه‌ی در حال تشکیل را کاهش دهد.
6. لیزر درمانی: لیزر درمانی یک روش درمانی جایگزین عمل جراحی معمولی جهت از بین بردن کلوئید است. هیچگونه شواهد معتبری دال بر این که امکان عود مجدد کلوئیدها پس از درمان با لیزر کمتر از عمل جراحی معمولی است وجود ندارد.
7. درمان‌های تجربی: یک درمان تجربی موفق تزریق داروهایی است که از آنها برای درمان بیماری‌های خود ایمنی یا سرطان استفاده می‌شود. ارزیابی‌های بیشتر خارج از مطالعات پژوهشی جهت درمان کلوئید با این داروها (انواع مختلف از اینترفرون و عوامل شیمی درمانی 5-فلوئورواوراسیل و بلئومایسین) باید انجام گیرد.

جلوگیری از ایجاد کلوئید پوستی

درمان جای زخم کلوئید ممکن است دشوار باشد و همیشه مؤثر نباشد. به همین دلیل، مهم است که سعی کنید از آسیب های پوستی که منجر به زخم کلوئید می شود، جلوگیری کنید. استفاده از پد فشار یا پد ژل سیلیکون پس از آسیب نیز ممکن است به جلوگیری از کلوئید کمک کند. بعد از سوختگی یا جراحی حتماً از داروهای خوراکی تقویت کننده ترمیم زخم و کرمهای ترمیم کننده مخصوص طبق نظر پزشک استفاده کنید.

قرار گرفتن در معرض آفتاب یا برنزه شدن ممکن است باعث تغییر رنگ بافت اسکار شود و آن را کمی نسبت به پوست اطراف تیره کند که می تواند باعث برجسته شدن بیشتر کلوئید شود. برای جلوگیری از تغییر رنگ، هنگام آفتاب گرفتن جای زخم را پوشیده نگه دارید. درباره کرم ضد آفتاب و سایر روش هایی که می توانید از پوست خود محافظت کنید بیشتر توجه کنید.

عوارض کلوئید پوستی

عوارض احتمالی کلوئید عبارتند از:

• گوشت اضافه معمولاً ظاهری نامطلوب داشته و از لحاظ زیبایی مشکلاتی را به وجود می‌آورد.
• کلوئید یا گوشت اضافه ممکن است احساس خارش را به وجود آورده و گاهی اوقات می‌تواند تبدیل به یک زخم پوستی شود. در چنین مواردی پوست ممکن است آلوده شده و باعث ایجاد عوارض بیشتر گردد.

علت به وجود آمدن دانه های قرمز روی پوست

درمان جوش صورت با دارو

گرانولوما پوستی چیست علائمی دارد؟

همه چیز درباره لیپوم یا غده چربی زیر پوست